| 1. |
Najpierw trzeba określić zakres pojęć, które bez tego ograniczenia mogłyby zaciemniać sens. |
| |
| 1.1 |
Tożsamość to pojęcie-ocean. |
| 1.1.1 |
Tożsamość może mieć znaczenie takie, jak w logice (i filozofii, która oczywiście i o tym potrafi powiedzieć bardzo wiele, nie przesądzając niczego). |
| 1.1.2 |
Tożsamość może mieć znaczenie psychologiczne (samoidentyfikacji, ciągłości, "jak sam siebie postrzegam"). |
| 1.1.3 |
Tożsamość może mieć znaczenie społeczne (jak postrzegają mnie inni). |
| 1.1.4 |
Tożsamość społeczna jest zwykle powiązana z psychologiczną (role społeczne i identyfikowanie się z nimi, poczucie afiliacji z określonymi grupami czy poglądami). |
| |
| 1.2 |
W przypadku tożsamości psychologicznej i socjologicznej poręczniej będzie rozpatrywać raczej pakiety tożsamości. |
| |
| 1.3 |
Tutaj chodzi mi tylko o to, co dotyczy wartości, światopoglądu, polityki i (niemożności) porozumienia na tym tle. |
| 1.3.1 |
Tożsamości są kształtami i granicami "ja". |
| |
| 1.4 |
U korzenia tego wszystkiego jest (surprise, surprise!) kwestia "czym jest ja", ale tym się tu zajmował nie będę. |
| |
| |
| 2. |
Tożsamość społeczna i psychologiczna w toku życia zwykle ulega mniejszym lub większym zmianom. |
| |
| 2.1 |
Zmiany naturalne zachodzą wtedy, gdy są naturalne ;) - np. biologiczne lub związane z socjalizacją jednostki. |
| 2.1.1 |
Zmiany naturalne mieszczą się w granicach tolerancji jednostki. |
| 2.1.2 |
Zmiany naturalne oznaczają zwykle rozwój jednostki. |
| 2.1.2.1 |
Na starość może to wyglądać inaczej… |
| |
| 2.2 |
Zmiany zbyt drastyczne mogą zaburzyć / okaleczyć (tożsamość) jednostki. |
| 2.2.1 |
Bez samookaleczenia, nie można się wyprzeć tożsamości. |
| |
| |
| 3. |
Tożsamość psychologiczna nie musi być uświadamiana. |
| |
| |
| 4. |
Tożsamość psychologiczna nie musi się zgadzać z tożsamością społeczną. |
| 4.1 |
W razie ich konfliktu, nieodwołalnie zachodzi uświadomienie sobie tych tożsamości. |
| 4.2 |
Może też zachodzić konflikt między tożsamościami w obrębie tożsamości psychologicznej lub tożsamościami należącymi do tożsamości społecznej, albo też w sposób "krzyżowy". |
| 4.3 |
Konflikty tożsamości mogą świadczyć o entropii. |
| 4.4 |
Konflikty tożsamości mogą prowadzić (np. na drodze dialogu) do redukcji entropii. |
| |
| |
| 5. |
Egzystencjalna niepewność / zagrożenie powoduje lgnięcie do tożsamości i jej wzmacnianie. |
| |
| 5.1 |
Ludzie mogą być "nośnikami tożsamości". |
| 5.1.1 |
W skrajnych przypadkach można to nazwać opętaniem (np. jakąś ideologią), aż po zawłaszczenie przez daną tożsamość całego "ja" (z jego wszechbogatym potencjałem). |
| 5.1.1.1 |
Utożsamianie się z tożsamością - czyż to nie pobrzmiewa obłędem? |
| |
| 5.2 |
Pozbawienie tożsamości - czyż to nie budzi lęku? |
| |
| |
| 6. |
Niepewność własnej tożsamości to dyskomfort. |
| |
| 6.1 |
Obawa przed zakwestionowaniem tożsamości, z którą się identyfikuję, powoduje unikanie takiego ryzyka. |
| 6.1.1 |
Uniknąć go można na przykład przez osłanianie jej agresją - wtedy nie dochodzi do weryfikacji tożsamości. |
| 6.1.2 |
Metodą może być też nie słuchanie ryzykownych "narracji", lub ich mniej lub bardziej racjonalne i kulturalne deprecjonowanie. |
| 6.1.3 |
Metod jest zapewne wiele więcej (patrz pkt. 7.7). |
| |
| |
| 7. |
Pełnią tożsamości jest tyrania lub dialog. |
| |
| 7.1 |
Tyrania jest niedoskonała. |
| 7.1.1 |
Nie mam na myśli etyki, wyłącznie pragmatykę. |
| |
| 7.2 |
Dialog, nawet jeśli niedoskonały, nie musi mieć końca. |
| 7.2.1 |
Dialog, póki trwa, zbliża do redukcji konfliktowego potencjału. |
| 7.2.1.1 |
Dialog może w swoim toku chwilowo zwiększać dyskomfort, niepewność itd. |
| |
| 7.2.2 |
Narzędziami dialogu jest język i władze poznawcze (rozum, intuicja, pamięć, wola, ...) |
| |
| 7.3 |
Tożsamości nie muszą być różne, by był problem w komunikacji. |
| |
| 7.4 |
Tożsamości nie muszą być takie same, by była możliwa komunikacja. |
| |
| 7.5 |
Dialogu mogą chcieć obie strony. |
| 7.5.1 |
Na przykład mają, mimo różnic, partykularny wspólny cel do osiągnięcia. |
| 7.5.1.1 |
Celem tym może być uniknięcie konfliktu lub redukcja napięcia, które wynikają z konfliktu tożsamości. |
| 7.5.2 |
Albo mają wspólny fundament, z którego różnice tożsamości postrzegają jako wzbogacającą różnorodność, i chcą się nią nacieszyć. |
| 7.5.3 |
Albo mają ochotę postawić na przeciw siebie swoje tożsamości, w szczególności: uzgodnić wzajemnie i z rzeczywistsością, tożsamości skonfliktowane. |
| 7.5.3.1 |
Może to być chęć wynikająca ze wspólnej podstawy, która dopiero realizowana w formie tożsamości zaczyna się różnić - wtedy dialog jest narzędziem udoskonalenia tożsamości jednej lub obu stron. |
| 7.5.4 |
Może to być realizacja potrzeb niezależnych od dialogowanej tożsamości, np. zaspokojenie potrzeb poznawczych jednej lub obu stron. |
| 7.5.5 |
Może znajdzie się wspólna "tożsamość głęboka", na której obie strony znajdują oparcie? |
| 7.5.5.1 |
Jeśli i to nie, to przynajmniej pragnienie i wysiłek, by jej poszukać. |
| 7.5.6 |
A może podzielane motywacje, które nie mają statusu tożsamości? |
| |
| 7.6 |
Dialog nie musi powodować zmiany tożsamości. |
| |
| 7.7 |
Dialogu może chcieć tylko jedna strona. |
| 7.7.1 |
W takim wypadku zawsze zajdzie jakaś wymiana informacji. |
| 7.7.1.1 |
Może to być ułomny dialog dla obu stron. |
| 7.7.1.2 |
Może to być ułomny dialog tylko dla jednej strony - tej pragnącej dialogu. |
| |
| 7.8 |
Oprócz dialogu lub tyranii, może zajść też marginalizacja, ostracyzm, eliminacja. |
| |
| |
| 8. |
Przeszkody w dialogu tożsamości zdarzyć mogą się. |
| 8.1 |
Niepewność, nieufność, lęk lub konkretne obawy, pożądliwość, frustracja. |
| 8.2 |
Projekcje (obarczenie indywidualne). |
| 8.3 |
Stereotypy (obarczenie społeczne). |
| 8.4 |
Do tego potencjalnie dochodzą cechy konkretnego rozmówcy, które utrudniają komunikację. |
| 8.5 |
I wszelkie inne przeszkody w kontaktach międzyludzkich. |
| 8.6 |
I wszystkie inne rzeczy, które mają znaczenie w dyskusjach, negocjacjach itd. |
| 8.7 |
Wraz z nimi niech przychodzą narzędzia i umiejętności redukowania ich negatywnego wpływu. |
| |
| |
| 9. |
Może zajść owocny dialog tożsamości. |
| |
| 9.1 |
Stanem idealnym jest, gdy stają obok siebie bystrookie Dajmoniony o naturach szczodrych, lecz delikatnych. |
| 9.1.1 |
Bystrookie, by widziały, co jest. |
| 9.1.2 |
Szczodre, by nie powiedzieć gadatliwe. |
| 9.1.3 |
Delikatnych manier, co pozwala na głębię komunikacji. |
| 9.1.4 |
Uwolnić swego Dajmoniona - tego nawet Sokrates nie robił. |
| 9.1.4.1 |
A może jednak? |
| |
| 9.3 |
Jeśli nie stan idealny, to stany z pkt. 7.5. |
| |
| 9.4 |
Niezależnie od tego, przyda się minimum wspólnego języka. |
| |
| |
| 10. |
Gratuluję temu, kto doczytał do końca. |
